សេចក្ដីរីករាយនឹងលោកនេះ
គឺពេញចិត្ត ពេញថ្លើមនឹងទុក្ខ។
ព្រះមានព្រះភាគ
ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលកប្បៈ
តថាគតនឹងប្រាប់អ្នកនូវទីពឹងរបស់ពួកសត្វអ្នកឋិតនៅកណ្ដាលនៃស្រះដែលត្រូវជរានិងមច្ចុគ្របសង្កត់
ព្រោះឱឃៈជាភ័យធំកើតឡើងហើយ ។
អកិញ្ចនំ
អនាទានំ ឯតំ ទីបំ អនាបរំ
និព្វានំ ឥតិ
នំ ព្រូមិ ជារាមច្ចុបរិក្ខយំ ។
ការមិនកង្វល់
ការមិនប្រកាន់មាំ នោះឯងជាទីពឹង ឯទីពឹងក្រៅពីនេះ ពុំមានទេ
តថាគតហៅនូវទីពឹងនោះថា
និព្វាន ជាទីអស់ទៅនៃជរានិងមច្ចុ ដោយប្រការដូច្នេះ ។
ឯតទញ្ញាយ យេ
សតា
ទិដ្ឋធម្មាភិនិព្វុតា
ន តេ
មារវសានុគា
ន តេ មារស្ស
បដ្ឋគូ ។
ពួកជនណា
ជាអ្នកមានសតិ ដឹងនូវទីពឹងនោះ មានធម៌ឃើញហើយ ពួកជននោះ ជាអ្នកមិនលុះក្នុងអំណាចមារ ។
No comments:
Post a Comment